lassitudo

Latin > English (Lewis & Short)

lassĭtūdo: ĭnis, f. id.,
I faintness, weariness, heaviness, lassitude (class.): exercitationis finis esse debet lassitudo, quae citra fatigationem est, Cels. 1, 2: omnia membra lassitudo mihi tenet, Plaut. Stich. 2, 2, 12: lassitudinem hercle verba tua mihi addunt, id. Merc. 1, 2, 45: lassitudinem alicui eximere, id. ib. 1, 2, 17: sedare, id. Bacch. 1, 1, 75: illic (in lapicidinis) ibi demumst locus, ubi labore lassitudost exigunda ex corpore, id. Capt. 5, 4, 4: artius ex lassitudine dormire, Cic. Inv. 2, 4, 14: nulla lassitudo impedire officium et fidem debet, id. Fam. 12, 25, 6: nostros vires lassitudine deficiebant, Caes. B. C. 2, 41: lassitudine confici, id. ib. 3, 92 and 95: cursu ac lassitudine exanimati, id. B. G. 2, 23: lassitudine oppressi, id. ib. 4, 15: timere, ne non virtute hostium, sed lassitudine sua vincerentur, Curt. 3, 7, 9: in lassitudine homines proniores sunt ad iracundiam, Plin. 22, 24, 51, § 111: citra lassitudinem exercere aliquid, not to weary, Sen. Ira, 3, 9, 1.—
   (b)    With gen. subj.: lassitudo armorum equitandive, Plin. 23, 1, 26, § 52.—Transf., as a term of reproach: lassitudo conservūm, reduviae flagri, that wearies his fellowslaves with stripes, Titin. ap. Fest. p. 270 Müll.

Latin > French (Gaffiot 2016)

lassĭtūdō,¹⁰ ĭnis, f. (lassus), fatigue, lassitude : Cic. Inv. 2, 14 ; Fam. 12, 25, 6 ; Cæs. G. 2, 23, 1 ; 4, 15, 2 ; C. 2, 41, 7 || armorum equitandive Plin. 23, 92, fatigue provenant du maniement des armes ou de l’équitation.