βύκτης

English (LSJ)

ου, ὁ,

   A swelling, blustering, βυκτάων ἀνέμων Od.10.20.    II Subst., hurricane, Lyc.738,756.

German (Pape)

[Seite 467] heulend, von βύζω. fut. βύξω; Hom. einmal, Odyss. 10, 20 βυκτάων ἀνέμων; eben so Orph. Argon. 1108; ἄελλαι 126; auch allein, Sturmwind, Lycophr. 756; plur. 184.

Greek (Liddell-Scott)

βύκτης: -ου, ὁ, (βύζω, βύω) φουσκώνων, ἠχητικός, παταγώδης, ἄνεμοι βύκται Ὀδ. Κ. 20, κατὰ γεν. πληθ. βυκτάων. ΙΙ. ὡς οὐσιαστ., ἄνεμος, θύελλα, Λυκ. 738, 757.

French (Bailly abrégé)

ου;
adj. m.
mugissant (vent).
Étymologie: βύζω.

English (Autenrieth)

(βύζω): whistling, howling, of winds, Od. 10.20†.