ὑψίπεδος

Revision as of 12:22, 17 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (sl1)

English (LSJ)

ον,

   A with high ground, high-placed, Pi.I.1.31.

Greek (Liddell-Scott)

ὑψίπεδος: -ον, ὁ ἔχων ὑψηλὸν ἔδαφος, ὑψηλὰ κείμενος, Πινδ. Ι. 42.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
au sol élevé, situé sur une hauteur.
Étymologie: ὕψι, πέδον.

English (Slater)

ὑψῐπεδος
   1high above the plain Τυνδαρίδας δ' ἐν Ἀχαιοῖς ὑψίπεδον Θεράπνας οἰκέων ἕδος (I. 1.31)