ἀφώνητος

English (LSJ)

ον,

   A unspeakable, unutterable, ἄχος Pi. P.4.237.    II voiceless, speechless, παρέσχε φωνὴν τοῖς ἀ. S.OC 1283.

German (Pape)

[Seite 416] unaussprechlich (od. stumm?), ἄχος Pind. P. 4, 237; τὰ ἀφ. Soph. O. C. 1285, sprachlos, stumm, wie Sp.

Greek (Liddell-Scott)

ἀφώνητος: -ον, ἀνεκφώνητος, ἀφωνήτῳ περ ἔμπας ἄχει Πινδ. Π. 4. 422. ΙΙ. ἄφωνος, ἄλαλος, πάρεσχε φωνὴν τοῖς ἀφ. Σοφ. Ο. Κ. 1283· δεσμός, πόνος ἀφ. Χριστοδ. Ἔκφρ. 44, 256.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
sans voix, muet.
Étymologie: ἀ, φωνέω.

English (Slater)

ᾰφώνητος
   1 soundless ἴυξεν δ' ἀφωνήτῳ περ ἔμπας ἄχει (P. 4.237)