διακορέω

English (LSJ)

= foreg., Luc.Tox.25:—Pass., Ael.NA11.16.

German (Pape)

[Seite 583] dasselbe, Luc. D. mar. 13, 1; διεκόρη. σας τὴν παῖδα Ael. H. N. 11, 16.

Greek (Liddell-Scott)

διακορέω: (κόρη) διαφθείρω κόρην, διαπαρθενεύω, Λουκ. Δ. Ἐναλ. 13. 1.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
violer une jeune fille.
Étymologie: διά, κόρη.
Syn. διαπαρθενεύω.

Spanish (DGE)

desvirgar, desflorar με διεκόρησεν οὖσαν ἑπτέτιν Ar.Th.480, Apolo a Evadne, Sch.Pi.O.6.46c, cf. Luc.Tox.25, en v. pas. Ael.NA 11.16, Sch.Theoc.2.66-68b, 7.78-79a, Eust.643.23, Sud.
•en v. med. mismo sent. Lex.Vind.s.u. διεκορήσατο.