στρῆνος

English (LSJ)

ὁ, Lyc.438; but in AP7.686 (Pall.), LXX and NT (v. infr.) εος, τό:—

   A insolence, arrogance, LXX 4 Ki.19.28.    2 wantonness, Apoc.18.3, APl.c.    II c. gen., eager desire, μόρου Lyc.l.c.

German (Pape)

[Seite 954] ὁ, u. στρῆνος, εος, τό, Kraft, Pallads. 64 (VII, 686) u. a. Sp.; bes. Ueberkraft, Uebermuth; auch heftiges Verlangen wonach, μόρου, Lycophr. 438.

Greek (Liddell-Scott)

στρῆνος: ὁ, Λυκόφρ. 438, καὶ Ἐπιφάν.· ἀλλ’ ἐν Ἀνθ. Π. 7. 686, Ἑβδ., καὶ Καιν. Διαθ., εος, τό, (στρηνής)· ― ὑπερηφανία, ἀλαζονεία, ὡς τὸ ὕβρις, Ἑβδ. -(Δ΄ Βασιλ. ΙΘ΄, 28), Ἀποκ, ιη΄, 3, Σουΐδ., κλπ. ΙΙ. μετὰ γεν., θερμὴ ἐπιθυμία, πόθος, μόρου Λυκόφρ. ἔνθ’ ἄνωτ.

French (Bailly abrégé)

1ους (τό) :
orgueil, insolence ; luxe.
Étymologie: DELG origine obscure.
2ου (ὁ) :
désir violent, passion.
Étymologie: DELG στρηνής.

English (Strong)

akin to στερεός; a "straining", "strenuousness" or "strength", i.e. (figuratively) luxury (voluptuousness): delicacy.