-η, -ο
αυτός που λιποθύμησε.
[ΕΤΥΜΟΛ. < λιπ(ο)- + θυμός (πρβλ. καρτερόθυμος, οξύθυμος). Ο τ. πλάστηκε στους νεώτερους χρόνους προφανώς κατ' επίδραση τών αρχ. λιποθυμώ, λιποθυμία. Η λ. μαρτυρείται από το 1889 στο Λεξικόν ελληνογαλλικόν του Νικ. Κοντόπουλου].