σκηνουργός

Greek (Liddell-Scott)

σκηνουργός: ὁ, δραματουργός, ἐν μεταφορ. σημασίᾳ, Μ. Ψελλός ἐν Σάθ. Μεσ. Βιβλ. τ. Δ΄, σ. 171.

Greek Monolingual

ὁ, Μ
μτφ. αυτός που προξενεί κάτι, αίτιος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < σκηνή + -ουργός (< ἔργον), πρβλ. στιχουργός].