τετράγλωσσος

German (Pape)

[Seite 1096] vierzüngig, von vier Sprachen (?).

Greek Monolingual

-η, -ο / τετράγλωσσος, -ον, ΝΑ
1. ο γραμμένος σε τέσσερεις γλώσσες («τετράγλωσσο λεξικό»)
2. αυτός που μιλά τέσσερεις γλώσσες.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α)- + -γλωσσος (< γλῶσσα), πρβλ. δίγλωσσος].