ἐξελκύω

German (Pape)

[Seite 876] giebt tempp. zum Folgdn, s. simplex.

f. ἐξελκύσω, ao. ἐξείλκυσα > opt. 3ᵉ sg. ἐξελκύσειεν, inf. ἐξελκύσαι ; ao. Pass. sbj. 3ᵉ sg. ἐξελκυσθῇ;
c. ἐξέλκω.
Étymologie: ἐξ, ἑλκύω.

ἐξελκύω: и ἐξέλκω
1 вытаскивать, извлекать (πηνίον παρὲκ μίτον Hom.; φάσγανον κολεοῦ Eur.; τινὰ εἰς τὸ τοῦ ἡλίου φῶς Plat.; τὸ δόρυ τοῦ σώματος Plut.);
2 волочить (δύστηνον πόδα Soph.);
3 увлекать, понуждать (ἐξελκυσθεὶς παρά τινος Arst.);
4 спасать, избавлять (Ἑλλάδα βαρείας δουλείας Pind.).