cower

English > Greek (Woodhouse)

verb intransitive

P. and V. καταπτήσσειν, Ar. and V. πτήσσειν (Plato also but rare P.), V. πτώσσειν, συσταλῆναι (2nd aor. pass. συστέλλειν), ὑποπτήσσειν.

cower before: Met. P. and V. ὑποπτήσσειν (acc.), V. πτήσσειν (acc.).

like a young bird cowering under my wings: V. νεοσσὸς ὡσεὶ πτέρυγας εἰσπίτνων ἐμάς (Euripides, Troades 746).