αριστούχος

Greek Monolingual

-ο (θηλ. και -χα)
αυτός που πήρε τον βαθμό άριστα σε εξετάσεις.
[ΕΤΥΜΟΛ. < άριστος + -ούχος (β' συνθετικό επιθέτων που σημαίνουν τον κάτοχο) < έχω
πρβλ. αδειούχος, προνομιούχος, πτυχιούχος, συνταξιούχος κ.ά. Η λ. μαρτυρείται από το 1892 στην εφημερίδα Εφημερίς].