διττάγκιστρο

συνερκτικός γάρ ἐστι καὶ περαντικός, καὶ γνωμοτυπικὸς καὶ σαφὴς καὶ κρουστικός, καταληπτικός τ' ἄριστα τοῦ θορυβητικοῦ → he's intimidative, penetrative, aphoristically originative, clear and aggressive, and superlatively terminative of the obstreperative

Greek Monolingual

το
διπλό αγκίστρι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < διττός + άγκιστρο. Η λ. διττάγκιστρον μαρτυρείται από το 1847 στον Γρ. Χαντσερή].