ευρύφωνος

Greek Monolingual

εὐρύφωνος, -ον (Μ)
αυτός που ηχεί δυνατά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευρυ- + -φωνος (< φωνή), πρβλ. ά-φωνος, εύ-φωνος].