ἡλιόβολος
From LSJ
Theocritus, Idylls, 30.3
English (LSJ)
ον,
A exposed to the sun, sunny, of places, Thphr.CP4.12.3.
German (Pape)
[Seite 1162] = ἡλιόβλητος, Theophr.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἡλιόβολος, -ον)
(για τόπους) ο εκτεθειμένος στον ήλιο, ο ηλιόλουστος
νεοελλ.
1. ο ηλιοβαρεμένος
2. το ουδ. ως ουσ. το ηλιόβολο
η ηλιακή ακτινοβολία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ηλιο- + -βόλος (< βάλλω), πρβλ. αεί-βολος, καλλί-βολος].
