Μισῶ σοφιστήν, ὅστις οὐχ αὑτῷ σοφός → I hate the sage who is not wise for himself → Odi professum sapere, qui sibi non sapit → Den Weisen hass' ich, der in eigner Sache Tor
(Μ ἴσαμε)
επίρρ. (για τόπο ή χρόνο) α) έως, μέχρι (i. «κι άδειος ο δρόμος πέρα, ίσα με πέρα», Πορφύρ.
ii. «ἱσαμε αύριο»)
β) ώσπου («ἱσαμε να τον δω, έφυγε)
2. (σε σύγκριση) σαν (α. «η πέτρα ήταν ίσαμε ένα αβγό» β. «αυτός είναι ίσαμε τον αδελφό μου»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < επίρρ. ἴσα + πρόθ. με].