κλωβίον
From LSJ
ἔξαψις σφοδρὰ μετὰ πολλῆς βίας πίπτουσα ἐπὶ γῆς → a violent flare-up falling on the ground with great force, thunder and lightning
English (LSJ)
τό, Dim. of sq.,
A small cage, Eust.ad D.P.1134, Hdn. Epim.72.
German (Pape)
[Seite 1458] τό, dim. zum Folgdn, Eust. zu Dion. Per. 1131.
Greek (Liddell-Scott)
κλωβίον: τό, ὑποκορ. τοῦ κλωβός, μικρὸς κλωβός, Εὐστάθ. εἰς Διον. Περ. 1131, Ἡρῳδιαν. Ἐπιμερ. 22, καὶ Βυζ.· ἴδε Δουκάγγ.
