νεφοδιώκτης

Greek (Liddell-Scott)

νεφοδιώκτης: ὁ, ὁ διὰ μαγικῆς τέχνης τὰς νεφέλας διώκων, Ψευδο-Ἰουστῖν. 1277D (πρβλ. Διόδ. 5, 55, Παυσ. 2. 34, 3, Κλήμ. Ἀλ. ΙΙ, 248Β, κλ.).

Greek Monolingual

νεφοδιώκτης, ὁ (ΑΜ)
1. αυτός που με μαγική τέχνη διώχνει τα σύννεφα
2. (κατ' επέκτ.) νεφελομάντης, αυτός που ασκεί μαντεία με την παρατήρηση τών νεφών.
[ΕΤΥΜΟΛ. < νέφος + διώκτης (< διώκω)].