κείνους δὲ κλαίω ξυμφορᾷ κεχρημένους (Euripides' Medea 347) → I weep for those who have suffered disaster
οἰδίσκω (Α)οιδαίνω, εξογκώνω, φουσκώνω.[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. οιδώ].