τάφος
Ἰσχυρότερον δέ γ' οὐδέν ἐστι τοῦ λόγου → Oratione nulla vis superior → Nichts ist gewiss gewaltiger als die Vernunft | Nichts ist gewiss gewalt'ger als der Rede Kraft
English (LSJ)
[ᾰ] (A), ὁ, (θάπτω)
A funeral-rites, Il.23.619, Od.4.547; δαινύναι τάφον to give a funeral-feast, Il.23.29, Od.3.309; τελέσαι τάφον Ἕκτορι δίῳ to perform the funeral-rites, Il.24.660; so ὃν πόλις στυγεῖ, σὺ τιμήσεις τάφῳ; A. Th.1051; τάφῳ κτερίζειν S.Ant.203; τάφον τινὸς θέσθαι Id.OT1447; τ. περιστέλλειν νεκροῦ Id.Aj.1170; τάφου τυχεῖν obtain the rites of burial, E.Hec.47; τοιόσδε ὁ τ. ἐγένετο Th.2.47: pl. of a single funeral, Pl.R.414a; so of cremation, Clitarch. 32 J. 2 the act of performing the funeral-rites, τοῦδε τοῦ τ. φήσεις μετασχεῖν S.Ant.534. II grave, tomb, Hes.Sc.477, Pi.I.8(7).63, A.Pers.686, Ch.168, S.El.1218 sq., Hdt.2.136, Th.1.26, etc. (never in Hom.): pl. of a single grave, S.OC411; ὄντες ἐν τάφοις dead and buried, A.Eu.767; μέγας γ' ὀφθαλμὸς οἱ πατρὸς τάφοι his being dead and buried, S.OT987:—γῦπες ἔμψυχοι τάφοι Gorg.5a. 2 ἔμψυχός τις τ. a 'living skeleton', Luc.DMort.6.2. 3 = βωμός, Duris 34 J. 4 Cypr. for φόνος, Sch.Il.23.29.
τάφος [ᾰ] (B), εος, τό, (τέθηπα)
A astonishment, amazement, τ. δ' ἕλε πάντας Od.21.122, cf. 24.441; τ. δέ οἱ ἦτορ ἵκανεν 23.93; dat. τάφει Ibyc.21.