ρυθμιστήρας

Greek Monolingual

ο, Ν
1. διάταξη κατάλληλη για τη ρύθμιση της κανονικής λειτουργίας ενός τεχνικού συστήματος ή μηχανήματος, αλλ. ρυθμιστής («ο ρυθμιστήρας του λέβητα»)
2. στρ. όργανο χρησιμοποιούμενο στο πυροβολικό για τη ρύθμιση τών πυροσωλήνων τών οβίδων, προκειμένου αυτές να εκραγούν σε ορισμένη απόσταση και σε ορισμένο ύψος από τον στόχο τους.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ρυθμίζω + επίθημα -τήρας (πρβλ. ανεμιστ-τήρας). Η λ., στον λόγιο τ. ῥυθμιστήρ, μαρτυρείται από το 1893 στην εφημερίδα Άστυ].