ταξιδιάρης

διὰ λαμπροτάτου βαίνοντες ἁβρῶς αἰθέρος → passing lightly through clear-shining air (Euripides, Medea 829)

Greek Monolingual

ο, Ν
αυτός που του αρέσουν τα ταξίδια ή αυτός που ταξιδεύει συχνά.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ταξίδι + κατάλ. -ιάρης (πρβλ. παιχνιδ-ιάρης)].