κείνους δὲ κλαίω ξυμφορᾷ κεχρημένους (Euripides' Medea 347) → I weep for those who have suffered disaster
-ον, Αταχύμορος.[ΕΤΥΜΟΛ. < ταχυ- + -μοιρος (< μοῖρα), πρβλ. ὀλβιό-μοιρος].