βαλαύστιον
Θεοῦ γὰρ οὐδεὶς χωρὶς (ἐκτὸς οὐδεὶς) εὐτυχεῖ βροτῶν → Nullus beatus absque numine est dei → Glückselig Gott allein und sonst kein Sterblicher
English (LSJ)
τό,
A flower of the wild pomegranate, Dsc.1.111, Gal.11.847:—hence Adj. βαλαύστινος, PSI4.333.8 (iii B. C.). βαλαυστιουργός, ὁ, dyer (?), dub. in Alciphr.1.2.
German (Pape)
[Seite 428] τό, die Blüthe des wilden Granatbaums, Diosc.
Greek (Liddell-Scott)
βαλαύστιον: τό, ἄνθος τῆς ἀγρίας ῥοιᾶς, Ἀριστ. Αἰτ. 1. 6, ἐν τέλ., Διόσκ. 1. 154.
Spanish (DGE)
-ου, τό
• Alolema(s): lat. balaustium Plin.HN 13.113, 23.112
• Grafía: graf. βαλωστ- PLugd.Bat.20.22.2 (III a.C.)
flor de granado silvestre o de Punica granatum L., Dsc.1.111, Gal.11.847, Plin.ll.cc., PHolm.100, Alex.Trall.2.133.12, 2.271.10, Hippiatr.Cant.40, στεφάνους βαλωστί[ω] ν PLugd.Bat.l.c.
• Etimología: Quizá forma trac. (*bh > b) de la raíz *bhelHu̯3- ‘brillante’, ‘de color vivo’, cf. gr. φαλός, lat. flāuus, etc.
Russian (Dvoretsky)
βᾰλαύστιον: τό цветок дикого граната Arst.
