τριπλοῦς

French (Bailly abrégé)

ῆ, οῦν :
v. τριπλόος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

τριπλοῦς -ῆ -οῦν, zonder contr. τριπλόος -η -ον [τρι -, vgl. διπλοῦς] drievoudig:; ἐν τριπλαῖς ἁμαξιτοῖς op een driesprong Soph. OT 716; ὄνομα τριπλοῦν een drievoudig woord (bestaande uit drie andere woorden) Aristot. Poët. 1457a34; dat. f. adv. τριπλῇ drie maal, in drievoud.