θερείαυλος

English (LSJ)

ον, prob.

   A living in villeggiatura, Theognost.Can. 96.

Greek (Liddell-Scott)

θερείαυλος: -ον, ἐν θερινῇ κατοικίᾳ διατρίβων, Θεόγνωστ. 96, 5.

Greek Monolingual

θερείαυλος, -ον (Μ)
αυτός που διαμένει σε θερινή κατοικία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θέρειος + -αυλος < αυλή].