αμαυρωτικός
From LSJ
εἰς δὲ θεοὺς ἀσεβείας τε καὶ εὐσεβείας καὶ γονέας καὶ αὐτόχειρος φόνου μείζους ἔτι τοὺς μισθοὺς διηγεῖτο → and he had still greater requitals to tell of piety and impiety towards the gods and parents and of self-slaughter
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α ἀμαυρωτικός, -ή, -όν)
νεοελλ.
αυτός που πάσχει από αμαύρωση τών οφθαλμών ή είναι επιρρεπής σ' αυτή
αρχ.
αυτός που μπορεί να προκαλέσει αμαύρωση.
[ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ < ἀμαυρῶ + παραγ. κατάλ. -τικός
η λ. πέρασε στην ξεν. επιστημονική ορολογία, πρβλ. αγγλ. amaurotic, από όπου και η νεώτερη σημασία της λ. στα νέα Ελληνικά].
