σημαντέος
From LSJ
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
English (LSJ)
α, ον, A to be noted, τόποι Aret.SA2.2.
Greek (Liddell-Scott)
σημαντέος: -α, -ον, ῥημ. ἐπίθετ., πρέπει νὰ σημανθῆ, νὰ σημειωθῇ, τόποι Ἀρετ. π. Αἰτ. Ὀξ. Παθ. 2. 2. 2) σημαντέον, πρέπει τις νὰ σημάνῃ, νὰ δηλώσῃ, νὰ ἀποδείξῃ. Ἀμμών.
