δυσφήμιστος
From LSJ
Μακάριος, ὅστις οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει → Felix, qui mentem cum divitiis possidet → Glückselig, wer Vermögen und Vernunft besitzt
English (LSJ)
ον, = δύσφημος (of ill omen, boding ill, slanderous, shameful, abusive, of ill fame, evil), Suid. s.v. δυσκληδόνιστος.
Greek (Liddell-Scott)
δυσφήμιστος: -ον, = τῷ ἑπομ., Σουΐδ.
Spanish (DGE)
-ον de mal augurioglos. a δυσκλῃδόνιστον Sud.
