τίτης

Greek (Liddell-Scott)

τίτης: ὁ, «τίται· εὔποροι, ἢ κατήγοροι τῶν ἀρχόντων» Ἡσύχ. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 432.

Middle Liddell

τί˘της, ου, ὁ, [doric for τίτης
= τιμωρός, avenger, Aesch.