Ζῶμεν γὰρ οὐχ ὡς θέλομεν, ἀλλ' ὡς δυνάμεθα → Ut quimus, haud ut volumus, aevum ducimus → nicht wie wir wollen, sondern können, leben wir
-άω1. είμαι θαμπός, θολός2. (για το φως της ημέρας και τις φωτιζόμενες εκτάσεις) είμαι σκιερός, δεν φαίνομαι καθαρά.[ΕΤΥΜΟΛ. < θαμπός + -κοπώ (πρβλ. βρομο-κοπώ, γλεντο-κοπώ].
