θνησιγενής

Greek Monolingual

-ές
1. αυτός που πεθαίνει αμέσως μόλις γεννηθεί ή που γεννιέται σχεδόν νεκρός
2. θνησιγέννητος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θνήσις + -γενής < γένος (πρβλ. θεα-γενής, λιμνα-γενής, μετα-γενής κ.ά.). Η λ. μαρτυρείται από το 1853 στον Κων νο Ασώπιο].