ὀρείκτιτος

Μή μοι γένοιθ', ἃ βούλομ', ἀλλ' ἃ συμφέρει → Ne sit mihi, quod cupio, sed quod expedit → nicht was ich will, geschehe mir, doch was mir nützt

Menander, Monostichoi, 366

Click links below for lookup in third sources:

Full diacritics: ὀρείκτῐτος	Medium diacritics: ὀρείκτιτος	Low diacritics: ορείκτιτος	Capitals: ΟΡΕΙΚΤΙΤΟΣ
Transliteration A: oreíktitos	Transliteration B: oreiktitos	Transliteration C: oreiktitos	Beta Code: o)rei/ktitos

English (LSJ)

ον, A dwelling in the mountains, σῦς Pi.Fr.313.

ὀρείκτιτος
1 mountain-dwelling ὀρεικτίτου συός (τοῦ ἐν ὄρει τεθραμμένου Σ, (P. 2.31) c) fr. 313.

ὀρείκτιτος, -ον (Α)
αυτός που κατοικεί στα όρη, βουνήσιος, ορεινός («ὀρείκτιτος σῡς». Πίνδ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ὀρει- (βλ. λ. όρος [II]) + -κτιτος (< κτίζω), πρβλ. θεό-κτιτος].

ὀρείκτῐτος: Pind. v.l. = ὀρικτίτης.