διακριτικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A piercing, penetrating, opp. compressing (συγκριτικός), Pl.Ti.67e; χρῶμα Arist.Metaph. 1057b8.    2 separative, ἡ -κή, opp. ἡ συγκριτική (q.v.), Pl.Plt. 282b sqq. Adv. -κῶς Democr.164.    II able to distinguish, τῆς οὐσίας Pl.Cra.388c; ὄψις ἕξις δ. σωμάτων Id.Def.411c: abs., Luc. Herm.69.