διαπρέπω

English (LSJ)

   A appear prominent or conspicuous, strike the eye, h.Merc.351, Pi.O.1.2; διαπρέπον κακόν A.Pers.1007(lyr.).    2 to be eminent, ἔν τινι AP9.513 (Crin.); ἐπί τινι Luc.Salt.9, cf. D.C. 68.6; κάλλει, ὥρας ἀκμῇ, Plu.2.771e, D.C.42.34: c. gen., δ. πάντων ἀψυχία E.Alc.642.    3 to be suitable, κτητικὴ λεχθεῖσα ἂν διαπρέψειεν Pl.Sph.219c.    II c. acc. rei, adorn, E.Fr.185.