aqualis
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
Latin > English
aqualis aqualis N M :: water/wash basin; ewer
aqualis aqualis aqualis, aquale ADJ :: watery, rainy; for water (of vessels)
Latin > English (Lewis & Short)
ăquālis: e, adj. aqua
I Of or pertaining to water; nubes aquales, Varr. ap. Non p. 46, 2.—Hence,
II Subst ăquā-lis, is, comm (sc. urceus or hama), a vessel for washing, a basin, wash-basin, ewer ab aquā aqualis dictus, Varr L L. 5, § 119 Müll pertusi, Cat. ap. Fest p 169 Müll.: dare aqualem cum aquā, Plaut. Curc. 2, 3, 33. bilibris aqualis, id. Mil. 3, 2, 39.
Latin > French (Gaffiot 2016)
ăquālis, e, chargé d’eau : Varro Men. 270 || -lis, is, m., aiguière : Varro L. 5, 119 ; Pl. Curc. 312.
Latin > German (Georges)
aquālis, e (aqua), zum Wasser gehörig, Wasser-, I) adi.: velum (sc. ventorum), Varr. sat. Men. 270. – II) subst., aquālis, is, Abl. ī, c. (verst. urceus od. hama), der Wasserkrug, Wassereimer, Cato fr., Plaut. u.a. – dafür aquāle, is, n., Plin. b. Charis. 118, 31. – / Abl. aquali, Varr. sat. Men. 270 u. Varr. fr. b. Non. 302, 7. Fest. p. 329 (a), 31.