τραγικῶς
From LSJ
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
French (Bailly abrégé)
adv.
1 d'une manière tragique;
2 avec ostentation, avec faste;
Cp. τραγικώτερον.
Étymologie: τραγικός.
Russian (Dvoretsky)
τρᾰγικῶς:
1 в трагическом стиле (λέγειν Plat.);
2 пышно (οἰκεῖν Plut.).
