ἀμάμαξυς

Greek (Liddell-Scott)

ἀμάμᾰξυς: [ᾰμᾰ], ἡ, γεν. -υος ἢ (παρὰ Σαπφ.) -υδος: ― κλῆμα ἀμπέλου βασταζομένου ὑπὸ δύο στύλων ἐφ’ ὧν ἐξαπλοῦται· καὶ εἶδος σταφυλῆς, Ἐπιχ. 15 Ahr., Σαπφ. 150 ἐν Ἐτυμ. Μ. 77. 3, ἔνθα γράφεται ὀξυτόνως ἁμαμαξύς, Μάτρων παρ’ Ἀθην. 137Β, «ἁμάμαξυς, σταφυλῆς γένος, οἱ δὲ ἀναδενδράδα φασίν», Διοσκ., ὁ δὲ Ἡσύχιος λέγει: «ἄμπελος ἢ γένος σταφυλῆς· εἴρηται δὲ καὶ ἐπὶ χωλοῦ τινος δύο βακτηρίαις ὑπὸ τὰς μασχάλας ἐρειδομένου, καὶ ἐκκρεμάμενον ἔχοντα τὸν πόδα ὡς βότρυν»: πρβλ. ψευδαμάμαξυς.