ἠίθεος

English (LSJ)

[ῐ], contr. ᾔθεος (v.infr.), Dor. ᾄθεος Cerc.9.11, but Aeol. (?) ἠΐθεος Sapph. (v. infr.): ὁ:—

   A unmarried youth (ἠίθεον ἢ καὶ γεγαμηκότα ἄπαιδα Pl.Lg.877e), Sapph.Supp.20a.18 (pl.); παρθένος ἠ. τε joined, Il.22.127, al.; χοροὺς παρθένων τε καὶ ἠιθέων Hdt.3.48, cf. Plu. Thes.15; including παρθένοι, B.16 tit., cf. 43, al.; of the θεωροί sent to Delos, Arist.Ath.56.3; οὐ γάρ ἐστιν ᾔθεος E.Ph.945; of animals, unmated, Pl.Lg.840d: later as Adj., παῖδες ἠίθεοι Plu.Thes.17; ἠϊθέοισιν ἐφήβοισιν IG3.1151.    2 ἠίθεοι, οἱ, ghosts of those who die unmarried, Tab.Defix.Aud.52.7.    II rare as fem., ἠϊθέη,= παρθένος, Nic.Fr.74.64, AP9.241 (Antip.<Thess.>); κόρη ᾔθεος Eup.332.    III metaph. as Adj., νοῦς Porph.Marc.33. (ἠιθ- shd. be read as ᾐθ- in Prose.)

Greek (Liddell-Scott)

ἠίθεος: ῐ, Ἀττ. συνῃρ. ᾔθεος, ὁ, νεανίας ἄγαμος ἔτι, «παλληκάρι», ἀντιστοιχοῦν πρὸς τὸ θηλυκὸν παρθένος, (μέχρι μὲν παιδογονίας ᾔθεοι... ζῶσιν Πλάτ. Νόμ. 840D, πρβλ. 877Ε, Ruhnk. Τίμ.), ἐντεῦθεν, παρθένος, ἠίθεός τε, συνδυάζονται, Ἰλ. Σ. 593, Χ. 127, πρβλ. Ὀδ. Λ. 38· χοροὺς παρθένων τε καὶ ἠιθέων Ἡρόδ. 3. 48· οὐ γάρ ἐστιν ᾔθεος Εὐρ. Φοιν. 945· - παρὰ μεταγεν. ὡσαύτως ὡς ἐπίθ., παῖς ἠίθεος Πλούτ. Θησ. 17· ἠιθέοισιν ἐφήβοισιν Συλλ. Ἐπιγρ. 246. ΙΙ. σπάνιον ὡς θηλ., ἠιθέη = παρθένος, Νίκ. παρ’ Ἀθην. 684C, Ἀνθ. Π. 9. 241· κόρη ᾔθεος Εὔπολ. ἐν Ἀδήλ. 40 (ἡ ἀρχὴ ἀβέβαιος).