ambactus
From LSJ
Οὐκ ἔστι σιγᾶν αἰσχρόν, ἀλλ' εἰκῆ λαλεῖν → Silere non est turpe, sed frustra loqui → nicht Schweigen schändet, sondern Schwätzen auf gut Glück
Latin > English (Lewis & Short)
ambactus: i, m. Celt. amb; Goth. andbahti = service; andbahts = servant,
I a vassal, a dependent upon a lord: ambactus apud Ennium linguā Gallicā servus appellatur. Paul. ex Fest. p. 4 Müll.: plurimos circum se ambactos clientesque habent, Caes. B. G. 6, 15; cf. Grimm, Gram. 2, p. 211; id. Antiq. p. 304.
