Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

conscelero

From LSJ
Revision as of 06:47, 14 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (D_2)

Λύπης ἰατρός ἐστιν ἀνθρώποις λόγος – For men reason is a healer of grief – Für Menschen ist der Trauer Arzt allein das WortMaeroris unica medicina oratio.

Menander, Sententiae, 452

Latin > English (Lewis & Short)

con-scĕlĕro: āvi, ātum, 1,
I v. a., to stain or pollute with guilt, to dishonor, disgrace by wicked conduct; as verb finit. (rare; not in Cic.): domum, Cat. 67, 24: oculos videndo, Ov. M. 7, 35: aures paternas, Liv. 40, 8, 19: conscelerati contaminatique ab ludis, id. 2, 37, 9.—Hence, conscĕlĕrātus, a, um, P. a., wicked, depraved (very freq., esp. in Cicero's orations): pirata, Cic. Verr. 2, 1, 35, § 90: vultus, id. Clu. 10, 29: mens, id. Cat. 2, 9, 19: ea res ... captisque magis mentibus quam consceleratis similis visa, Liv. 8, 18, 11 Weissenb. ad loc.: furor, Cic. Sull. 10, 29: impetus, id. Cael. 6, 14: voluntates, id. Sull. 9, 28: exsectio linguae, id. Clu. 67, 191. —Sup.: filii, Cic. Rosc. Am. 24, 67: bellum, id. Cat. 3, 7, 16.—Subst.: conscĕlĕrātus, i, m., a wicked person, a villain: in inpios et consceleratos poenae certissimae, Cic. Pis. 20, 46: cum tuā consceleratorum ac perditorum manu, id. Dom. 3, 6.—Comp. and adv. not in use.

Latin > French (Gaffiot 2016)

cōnscĕlĕrō,¹⁶ āvī, ātum, āre, tr., souiller par un crime : Liv. 40, 8, 19 ; Catul. 67, 24.