praesagitio

Latin > English (Lewis & Short)

praesāgītĭo: ōnis, f. praesagio,
I a presentiment, foreboding, the faculty of divining or presaging (class.; cf.: praedictio, divinatio, praesagium, praesensio): inest in animis praesagitio extrinsecus injecta, atque inclusa divinitus, Cic. Div. 1, 31, 66: divina, id. ib. 1, 54, 123: praesagitio dicta, quod praesagire est acute sentire. Unde sagae dictae anus, quae multa sciunt, et sagaces canes, qui ferarum cubilia praesentiunt, Paul. ex Fest. p. 255 Müll.

Latin > French (Gaffiot 2016)

præsāgītĭō, ōnis, f., pressentiment : Cic. Div. 1, 66 ; divina Cic. Div. 1, 123, la voix de mon génie [c’est Socrate qui parle].