abusive
From LSJ
αὐτόχειρες οὔτε τῶν ἀγαθῶν οὔτε τῶν κακῶν γίγνονται τῶν συμβαινόντων αὐτοῖς → for not with their own hands do they deal out the blessings and curses that befall us
English > Greek (Woodhouse)
adj.
Ar. and P. διάβολος, βάσκανος, P. βλάσφημος, κακήγορος, φιλολοίδορος, συκοφαντικός, V. λοίδορος (Eur., Cycl.), κακόστομος, P. and V. κακός.
Latin > English (Lewis & Short)
ăbūsīvē: adv. abusivus.
I By an improper use, Quint. 8, 6, 35; 9, 2, 35.—
II Slightly, not in good earnest, Amm. 24, 4.
Latin > French (Gaffiot 2016)
ăbūsīvē,
1 par catachrèse, métaphoriquement : Quint. 8, 6, 35
2 de façon insolite, abusive : Mamert. An. 1, 6 ; Amm. 24, 4, 19.
Latin > German (Georges)
abūsīvē, Adv. (abusivus), I) durch uneigentlichen Gebrauch, uneigentlich, katachrestisch (Ggstz. proprie), Quint. u.a. – II) nicht recht im Ernst, nur so leichthin, Amm. 24, 4, 19.
