συνοικίζω

English (LSJ)

fut. Att.

   A -ιῶ D.S.2.6: pf. -ῴκικα Str.12.3.10:— make to live with, Isoc.19.34, dub. l. in Ps.-Epich.298; σ. τινὶ τὴν θυγατέρα to give him one's daughter in marriage, Hdt.2.121.ζ', cf. PEnteux.22.8 (iii B.C.), D.S.2.6; σ. νύμφας νυμφίοις Pl.R.546d, cf. Sph.242d; ἐμὲ . . εὐνὴν Ἡρακλεῖ συνοικίσας E.HF68; rarely with the reverse constr., τοὺς δούλους ταῖς τῶν δεσποτῶν γυναιξὶ σ. Plb. 16.13.1.    II combine or join in one city, μὴ Τροίαν ἀθροίσῃ καὶ ξυνοικίσῃ πάλιν E.Hec.1139; unite into a city-state, ἐς τὴν νῦν πόλιν οὖσαν ξ. πάντας Th.2.15; Θησεὺς . . τὰς δώο̄εκα πόλεις εἰς τὸ αὐτὸ συνῴκισεν Marm.Par.35 (cf. συνοίκια) ; ξ. τὴν Λέσβον ἐς τὴν Μυτιλήνην Th.3.2; Ἐρέτρια συνῴκισε τὰς περὶ Παλλήνην πόλεις Arist. Fr.603:—Pass., ξυνοικισθείσης πόλεως a city having been regularly formed, opp. κατὰ κώμας οἰκίζεσθαι, Th.1.10, cf. 2.16, 3.93; ἐκ μικρῶν πόλεων συνοικισθέντες X.Ath.2.2; Χαλκιδέων εἰς ἓν συνῳκισμένων D. 19.263; σ. κατὰ πόλεις Isoc.15.82; ἐκ τῶν τυχόντων ἀνθρώπων σ. Lycurg.62.    2 unite in one building, PMich.Zen.84.9 (Pass., iii B.C.).    III join in peopling or colonizing a country, Th.1.24; τισι Id.6.5.    IV generally, unite, associate, οἵῳ με δαίμων φιλοσόφῳ συνῴκισεν Theognet.1.6; λιμὸν σ. τινί Alciphr.1.20; ἀλλοτρίῳ δαίμονι συνοικιζομένους Plu.Cor.13.