συνοικίζω

English (LSJ)

fut. Att.
A -ιῶ D.S.2.6: pf. -ῴκικα Str.12.3.10:—make to live with, Isoc.19.34, dub. l. in Ps.-Epich.298; σ. τινὶ τὴν θυγατέρα to give him one's daughter in marriage, Hdt.2.121.ζ', cf. PEnteux.22.8 (iii B.C.), D.S.2.6; σ. νύμφας νυμφίοις Pl.R. 546d, cf. Sph.242d; ἐμὲ.. εὐνὴν Ἡρακλεῖ συνοικίσας E.HF68; rarely with the reverse constr., τοὺς δούλους ταῖς τῶν δεσποτῶν γυναιξὶ σ. Plb. 16.13.1.
II combine or join in one city, μὴ Τροίαν ἀθροίσῃ καὶ ξυνοικίσῃ πάλιν E.Hec.1139; unite into a city-state, ἐς τὴν νῦν πόλιν οὖσαν ξ. πάντας Th.2.15; Θησεὺς.. τὰς δώο̄εκα πόλεις εἰς τὸ αὐτὸ συνῴκισεν Marm.Par.35 (cf. συνοίκια); ξ. τὴν Λέσβον ἐς τὴν Μυτιλήνην Th.3.2; Ἐρέτρια συνῴκισε τὰς περὶ Παλλήνην πόλεις Arist. Fr.603:—Pass., ξυνοικισθείσης πόλεως a city having been regularly formed, opp. κατὰ κώμας οἰκίζεσθαι, Th.1.10, cf. 2.16, 3.93; ἐκ μικρῶν πόλεων συνοικισθέντες X.Ath.2.2; Χαλκιδέων εἰς ἓν συνῳκισμένων D. 19.263; σ. κατὰ πόλεις Isoc.15.82; ἐκ τῶν τυχόντων ἀνθρώπων σ. Lycurg.62.
2 unite in one building, PMich.Zen.84.9 (Pass., iii B.C.).
III join in peopling or colonizing a country, Th.1.24; τισι Id.6.5.
IV generally, unite, associate, οἵῳ με δαίμων φιλοσόφῳ συνῴκισεν Theognet.1.6; λιμὸν σ. τινί Alciphr.1.20; ἀλλοτρίῳ δαίμονι συνοικιζομένους Plu.Cor.13.

French (Bailly abrégé)

f. att. συνοικιῶ, pf. συνῴκικα;
I. fonder une ville, une cité;
II. faire habiter ensemble, d'où
1 rassembler dans une résidence (ville ou maison) acc. ; Pass. être réuni en une cité, en un peuple ; en parl. d'une ville être régulièrement formé;
2 p. ext. unir, associer : τινά τινι une personne à une autre ; particul. donner en mariage;
3 relever une ville détruite;
4 concourir à la fondation d'une colonie.
Étymologie: σύνοικος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

συνοικίζω, Att. ook ξυνοικίζω [σύνοικος] doen samenwonen; spec. in huwelijk:. Ἡρακλεῖ συνοικίζειν aan Heracles tot vrouw geven Eur. HF 68. tot een gemeenschap verenigen:; ἐς τὴν νῦν πόλιν οὖσαν … ξυνῴκισε πάντας hij verenigde allen tot één gemeenschap in de huidige stad (Athene) Thuc. 2.15.2; alg. verenigen: med.-pass. intrans.. ἀλλοτρίῳ δαίμονι καὶ παλαμναίῳ συνοικιζομένους in gezelschap van een vreemde en bloeddorstige demon Plut. Cor. 13.2. deelnemen aan de stichting van een kolonie:. ξυνῴκισαν δὲ αὐτοῖς... καὶ... φυγάδες met hen namen ook ballingen aan de stichting deel Thuc. 6.5.1.

German (Pape)

Einen mit einem Andern in einen Wohnort od. in ein Wohnhaus zusammenbringen, wie es Theseus mit den zerstreut wohnenden Menschen in Attika machte, Thuc. 2.15; οὔτε ξυνοικισθείσης πόλεως, im Gegensatz von κατὰ κώμας οἰκισθείσης, 1.10, und oft; vgl. Dem. οὔπω Χαλκιδέων εἰς ἓν συνῳκισμένων, 19.264; οἰκήτορας, die Bewohner eines Landes zu einer Gemeinde vereinigen, überh. mit Andern gründen, ἔδεισα, μὴ Τροίαν ξυνοικίσῃ πάλιν, Eur. Hec. 1139; Thuc. 6.5 und A.; bes. auch eine Kolonie anlegen, εἰς ἣν τὰς ἐκ τῆς χερσονήσου πόλεις συνῴκισε, wohin er als Kolonieen versetzte, DS. 19.52; und wiederherstellen, Pol. 2.557, 4.25.4; – συνοικίζειν τὴν θυγατέρα τινί, Einem seine Tochter zur Ehe geben, Her. 2.191; ὅταν οἱ φύλακες συνοικίζωσι νύμφας νυμφίοις παρὰ καιρόν, Plat. Rep. VIII.546d; vgl. Soph. 242d; Sp., wie Pol. 10.19.6, und öfter; Anton. Lib. 1; Ael. V.H. 8.9.

Russian (Dvoretsky)

συνοικίζω: (fut. συνοικιῶ)
1 селить вместе (πάντας, sc. ἐς τὴν πόλιν Thuc.): ξ. τὴν Λέσβον ἐς τὴν Μυτιλήνην Thuc. переселять все население Лесбоса в Митилену;
2 вместе заселять, колонизовать (τὴν Τροίαν Eur.): ξυνῴκισαν καὶ Κορινθίων τινές Thuc. в колонизации приняли участие и некоторые коринфяне;
3 (о городе), основывать, благоустраивать, (τὰς Ἀθήνας Plut.): οὐ ξυνοικισθείσης πόλεως Thuc. так как не было благоустроенного города;
4 сочетать браком (τὴν θυγατέρα τινί Her.; τοὺς δούλους ταῖς γυναιξί Polyb.).

Greek Monolingual

ΝΑ, και αττ. τ. ξυνοικίζω Α οἰκίζω
1. βάζω να κατοικήσουν στον ίδιο τόπο, ενώνω οικισμούς, ιδρύω συνοικισμό
2. εγκαθιστώ νέους κατοίκους σε χώρα
αρχ.
1. κάνω, υποχρεώνω κάποιον να συγκατοικήσει με κάποιον άλλον στην ίδια κατοικία ή στον ίδιο τόπο
2. (σχετικά με θυγατέρα) δίνω σε γάμο
3. δημιουργώ οικισμό από κοινού με άλλους («ξυνῴκισαν δὲ και Κορινθίων τινὲς καὶ τοῦ ἄλλου Δωρικοῦ γένους», Θουκ.)
4. συνδέω, συνάπτω.

Greek Monotonic

συνοικίζω: Αττ. μέλ. -ιῶ, παρακ. -ῴκικα·
I. κάνω κάποιον να συγκατοικήσει με κάποιον άλλο, σε Ισοκρ.· συνοικίζω τινὶ τὴν θυγατέρα, του δίνω να παντρευτεί την κόρη μου, σε Ηρόδ.
II. συγκεντρώνω σε μια πόλη, συνενώνω υπό τη διοίκηση μιας πρωτεύουσας ή μητροπόλεως· ξυνοικίζω πάντας (ενν. ἐς τὰς Ἀθήνας), σε Θουκ. — Παθ., ξυνοικισθείσης πόλεως, από τότε που η πόλη συνενώθηκε υπό μια διοίκηση, αντίθ. προς το κατὰ κώμας οἰκίζεσθαι, στον ίδ.
III. συμβάλλω στον εποικισμό μιας χώρας, ιδρύω αποικία, σε Ευρ., Θουκ.
IV. γενικά, συνδέω, συνενώνω, συσχετίζω, συνάπτω, σε Πλούτ.

Greek (Liddell-Scott)

συνοικίζω: μέλλ. Ἀττ. -ιῶ Διόδ. 2. 6· πρκμ. -ῴκικα Στράβ. 544. Κάμνω τινὰ νὰ συνοικήσῃ μετά τινος, δίδω εἰς γάμον, συνοικίζων νέῳ σ’ ὄλεσσα πολὺ παλαιτέραν Ἐπίχ. 148 Ahr., Ἰσοκρ. 391C· συνοικίζω τινὶ τὴν θυγατέρα, δίδω εἴς τινα τὴν θυγατέρα μου εἰς γάμον, Ἡρόδ. 2. 121, 6· σ. νύμφας νυμφίοις Πλάτ. Πολ. 546D, πρβλ. Σοφ. 242D· οὕτως, ἐμέ... εὐνὴν Ἡρακλεῖ συνοικίσας Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 68 σπανίως κατὰ τὴν ἀντίθετον τάξιν, τοὺς δούλους ταῖς γυναιξὶ σ. Πολύβ. 16. 13, 1. ― Μέσ., Γρηγ. Νύσσ. ΙΙ. συνενῶ εἰς μίαν πόλιν, συνάπτω ὑπὸ τὴν διοίκησιν μιᾶς πρωτευούσης ἢ μητροπόλεως, ξ. πάντας (ἐξυπακ. ἐς τὰς Ἀθήνας) Θουκ. 2. 15· Θησεύς... τὰς δώδεκα πόλεις εἰς τὸ αὐτὸ συνῴκισεν Χρον. Πάρ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 2374. 35 (πρβλ. συνοίκιον ΙΙ)· ξ. τὴν Λέσβον ἐς τὴν Μυτιλήνην Θουκ. 3. 2. Ἐρέτρια συνῴκισε τὰς περὶ Παλλήνην πόλεις Ἀριστ. Ἀποσπ. 560. ― Παθ., ξυνοικισθείσης πόλεως ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ κατὰ κώμας οἰκίζεσθαι, Θουκ. 1. 10, πρβλ. 2. 16., 3. 93· ἐκ μικρῶν πόλεων συνοικισθέντες Ξεν. Ἀθην. Πολ. 2. 2· Χαλκιδέων εἰς ἓν συνῳκισμένων Δημ. 425. 18· ξ. κατὰ πόλεις Ἰσοκρ. π. Ἀντιδ. 88 (82)· ἐκ τῶν τυχόντων σ. Λυκοῦργ. 155. 43. ΙΙΙ. κατοικίζω χώραν ἢ πόλιν ἐρημωθεῖσαν διὰ νέων κατοίκων, ἔδεισα μὴ σοὶ πολέμιος λειφθεὶς ὁ παῖς Τροίαν ἀθροίσῃ καὶ ξυνοικίσῃ πάλιν Εὐρ. Ἑκ. 1139· ἀπὸ κοινοῦ μετ’ ἄλλων οἰκίζω, Θουκ. 1. 24., 6. 5. IV. καθόλου, συνδέω, συνάπτω, σχετίζω, οἵῳ μ’ ὁ δαίμων φιλοσόφῳ συνῴκισεν Θεόγνητ. ἐν «Φάσμασι» 1. 6· λιμὸν σ. τινὶ Ἀλκίφρων 1. 20· ἀλλοτρίῳ δαίμονι συνοικίζεσθαι Πλουτ. Κοριολ. 13.

Middle Liddell

fut. Attic ιῶ perf. -ῴκικα
I. to make to live with, Isocr.; ς. τινὶ τὴν θυγατέρα to give him one's daughter in marriage, Hdt.
II. to combine in one city, unite under a capital or metropolis, ξ. πάντας (sc. ἐς τὰς Ἀθήνασ) Thuc.:—Pass., ξυνοικισθείσης πόλεως the city having been regularly formed, opp. to κατὰ κώμας οἰκίζεσθαι, Thuc.
III. to join in peopling or colonising a country, Eur., Thuc.
IV. generally to unite, associate, Plut.

Lexicon Thucydideum

una condere, to jointly found, 1.24.2, 6.2.6, 6.5.1,
PASS. 3.93.1 (de Heraclea concerning Heraclea),
in unam urbem congregare, to gather together into one city, 2.15.2 (de Theseo concerning Theseus), 3.2.3,
PASS. 1.10.2 (de Lacedaemone concerning Lacedaemon), 2.16.1.