έκδηλος

Greek Monolingual

-η, -ο (AM ἔκδηλος, -ον)
ολοφάνερος, καταφανής (α. «η έκδηλη προσπάθεια να αποκρύψει την αλήθεια» β. «πάντα ἐποίησεν ἔκδηλα», Δημ.)
αρχ.
έξοχος, εξαίρετος.