ατιμωτικός
From LSJ
ἔξαψις σφοδρὰ μετὰ πολλῆς βίας πίπτουσα ἐπὶ γῆς → a violent flare-up falling on the ground with great force, thunder and lightning
Greek Monolingual
-ή, -ό
1. αυτός που προκαλεί ατίμωση, ο επονείδιστος
2. απρεπής
3. φρ. «ατιμωτικά αδικήματα» — αδικήματα που επιφέρουν την πρόσκαιρη ή ισόβια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων του καταδικασμένου.
