βύθισμα
Ὦ τύμβος, ὦ νυμφεῖον, ὦ κατασκαφής οἴκησις αἰείφρουρος, οἷ πορεύομαι πρὸς τοὺς ἐμαυτῆς -> Tomb, bridal chamber, eternal prison in the caverned rock, whither I go to find mine own.
Sophocles, Antigone, 883το
1. η βύθιση
2. το μέρος του πλοίου από την ίσαλο γραμμή ώς την τρόπιδα, την καρίνα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < βυθίζω. Η λ. μαρτυρείται από το 1887 στον Ηλία Κανελλόπουλο].