εφέσιμος

Greek Monolingual

-η, -ο (Α ἐφέσιμος, -ον) έφεσις
1. αυτός που υπόκειται σε έφεση
2. φρ. «εφέσιμη απόφαση» — η απόφαση που μπορεί να εφεσιβληθεί
αρχ.
προσιτός.