εύζυμος

Greek Monolingual

εὔζυμος, -ον (ΑΜ)
ο καλά ζυμωμένος («εὔζυμός τε καὶ καλῶς ὠπτημένος ὁ ἄρτος»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -ζυμος (< ζύμη), πρβλ. άζυμος].